Ποιοι Είμαστε; Τι Μας Χαρακτηρίζει Ως Ανθρώπους; Ως Χαρακτήρες;
Οι Συνήθειες Μας, Θα Μπορούσε να είναι μια πιθανή απάντηση. Μια άλλη ίσως πρότασσε πως είναι οι αρχές που έχει κάποιος -όποιες και όσες είναι εκείνες. Μάλλον δεν υπάρχει μια πιθανή απάντηση -Όπως πολλά πράγματα.
Σήμερα, μετά από πολύ καιρό και αρκετό εσωτερικό ψάξιμο, νιώθω πως επέστρεψα. Επέστρεψα ως χαρακτήρας.
Ένιωσα όπως ο Peter Banning όταν θυμήθηκε πως στην αλήθεια, είναι ο Peter Pan.
Θυμήθηκα τι σημαίνει να ξέρεις και να θυμάσαι το όνομα Peter Banning για να το θέσεις ως παρομοίωση.
Αυτό που με κάνει να σκέφτομαι αυτό το συναίσθημα της «επιστροφής» είναι η κατανόηση του ότι ναι μεν πρέπει να ακούς τους πάντες αλλά πρέπει τελικά να βάζεις φίλτρα. Είναι κάτι που έμαθα. Ήταν μια σκέψη που με τρόμαζε` δεν ήθελα να βάζω «φίλτρα», δεν ήθελα να κάνω διακρίσεις επιπέδου, τρόπου σκέψης, προϊστορίας και απόψεων. Ήθελα να δοκιμάσω πως είναι να μπαίνεις στα παπούτσια κάποιου άλλου. Το έκανα ανεξαιρέτως. Είναι κάτι που από εδώ και πέρα, θα κάνω αφού σκεφτώ βάση όσων ξέρω.
Ίσως ακούγεται σκληρό αλλά δυστυχώς στη διαδρομή ξέχασα κάτι πολύ σημαντικό που έμαθα από νωρίς…
Ερχόμαστε στη ζωή από την «ένωση» 2 ανθρώπων. Είναι οι ίδιοι που άλλοτε μας μεγαλώνουν, άλλοτε φεύγουν και άλλοτε μένουν αλλά μονίμως απουσιάζουν… Κάθ’ όλα τα χρόνια που περνάνε μαθαίνουμε διάφορα πράγματα, κάποια από αυτά τα νιώθουμε εκ γενετής και είτε τα «μεταμφιέζουν» άλλοι, είτε –όπως στη δική μου περίπτωση τα ξεχνάμε κάπου στο ταξίδι.
Αναφέρομαι στην μοναξιά. Αυτή της ψυχής μας.
Είναι πολύ ωραίο το να έχεις κάποιον. Είτε αυτός λέγεται σύντροφος, γονιός, φίλος, κατοικίδιο. Είναι ωραίο να μοιράζεστε στιγμές, γέλια, δάκρυα και άλλα συναισθήματα. Στο τέλος όμως της μέρας, ο κάθε ένας από εμάς, είναι μέσα του, ολομόναχος.
Κάποιους ενδεχομένως να τους τρομάζει η ιδέα. Αρκετούς πιστεύω. Αλλά αν το καλοσκεφτεί κανείς, είναι ένα μέρος της ζωής το οποίο σε κάνει δυνατό. Θαρραλέο -αφού πρώτα κανείς το παραδεχτεί ως φυσικό επακόλουθο της ίδιας της ζωής. Είναι κατάρα, αλλά είναι και ευλογία. Το ίδιο δηλαδή, με το να είσαι Σκορπιός.
Το συγκεκριμένο μάθημα που πήρα οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν αποκαρδιωτικό. Είναι τρομερά απογοητευτικό να προσπαθείς σε όσα επίπεδα μπορείς να μάθεις / καταλάβεις τον άλλον και εκείνος να δείχνει πλήρη αδιαφορία για ‘σένα. Φυσικά αναφέρομαι σε όλων των ειδών των σχέσεων. Έτσι είναι οι αρκετοί άνθρωποι. Όχι επειδή είναι κακοί, όχι επειδή χαρακτηρίζονται και ως κομπλεξικοί, αλλά επειδή δεν έχουν κοιτάξει ποτέ μέσα τους πραγματικά. Για τον οποιοδήποτε λόγο.
Είναι κάτι που πλέον δε με στενοχωρεί. Θα πάψω να προσπαθώ να πείσω όσους μπορώ να μάθουν καλύτερα τον εαυτό τους. Θα ξεκινήσω να εκτιμώ περισσότερο αυτούς που νιώθουν συνταξιδιώτες μου σε αυτό το ταξίδι της ζωής και της μάθησης αυτής.