O 100ος πίθηκος

Ο ιαπωνικός πίθηκος Fuscata Macacca, έχει παρατηρηθεί από επιστήμονες, μέσα στην άγρια φύση, για μια συνεχή περίοδο πάνω από 30 έτη. Το 1952 στο νησί Koshima, επιστήμονες παρείχαν στους πιθήκους γλυκοπατάτες πεταμένες στην άμμο ως τροφή.

Στους πιθήκους άρεσε η γεύση των ωμών γλυκοπατατών αλλά δεν τους άρεσε το χώμα στη φλούδα τους. Ένα θηλυκό 18 μηνών με το όνομα Ημο, βρήκε ότι θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα σε ένα κοντινό ρέμα. Δίδαξε αυτή την τεχνική στη μητέρα της. Η σύντροφοι της έμαθαν επίσης αυτό το νέο τρόπο και το δίδαξαν στις μητέρες τους. Αυτή η κοινωνική καινοτομία υιοθετήθηκε βαθμιαία από διάφορους πιθήκους μπροστά στα μάτια των επιστημόνων.

Μεταξύ 1952 και 1958, όλοι οι νέοι πίθηκοι έμαθαν να πλένουν τις αμμώδεις γλυκοπατάτες για να τις κάνουν πιο εύγευστες. Μόνο οι ενήλικες που μιμήθηκαν τα παιδιά τους έμαθαν αυτή την κοινωνική εξέλιξη. Άλλοι ενήλικες συνέχισαν να τρώνε τις βρώμικες γλυκοπατάτες. Μετά έγινε κάτι εντυπωσιακό. Το φθινόπωρο του 1958, ένας αριθμός πιθήκων Koshima έπλεναν τις γλυκοπατάτες, ο ακριβής αριθμός δεν είναι γνωστός.

Ας υποθέσουμε, όταν βγήκε ο ήλιος ένα πρωί, υπήρχαν 99 πίθηκοι στο νησί Koshima, που είχαν μάθει να πλένουν τις γλυκοπατάτες στους. Ας υποθέσουμε επίσης όι αργότερα το ίδιο πρωί, ο εκατοστός πίθηκος έμαθε και αυτός να πλένει γλυκοπατάτες.

Μετά συνέβη!

Μέχρι εκείνο το βράδυ, σχεδόν όλοι οι πίθηκοι στη φυλή έπλεναν τις γλυκοπατάτες πριν τις φάνε. Η προστιθέμενη ενέργεια αυτού του 100ου πιθήκου δημιούργησε κάπως μια σημαντική ιδεολογική καινοτομία!

Προσέξτε. Μια εκπληκτική παρατήρηση σημειώθηκε από αυτούς τους επιστήμονες και ήταν ότι η συνήθεια του πλυσίματος της γλυκοπατάτας κατόπιν πήδησε πέρα από τη θάλασσα. Οι αποικίες των πιθήκων σε άλλα νησιά αλλά και όλοι οι πίθηκοι στην ηπειρωτική χώρα Takasakiyama άρχισαν να πλένουν τις γλυκοπατάτες τους! -Lyall Watson (Lifetide )

Κατά συνέπεια, όταν επιτυγχάνεται ένας ορισμένος κρίσιμος αριθμός ατόμων που έχουν μια συνειδητοποίηση, αυτή η νέα συνειδητοποίηση μπορεί να κοινωνηθεί από νου σε νου. Αν και ο ακριβής αριθμός μπορεί να διαφέρει, το φαινόμενο του Εκατοστού Πιθήκου δηλώνει ότι όταν ένας συγκεκριμένος αριθμός ατόμων γνωρίζουν ένα νέο τρόπο, μπορεί να παραμείνει στην ιδιοκτησία συνείδησης αυτών των ανθρώπων. Αλλά, υπάρχει ένα σημείο στο οποίο εάν ένα μόνο ή και περισσότερα άτομα συγχρονιστούν σε αυτή τη νέα γνώση – συνειδητοποίηση, ένας τομέας ενισχύεται έτσι ώστε, αυτή η συνειδητοποίηση υιοθετείται σχεδόν από όλους! -Ken Keyes ( The Hundredth Monkey )

Ο ΕΚΑΤΟΣΤΟΣ ΠΙΘΗΚΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗ ΑΚΑΣΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ

Tι σήμαινε όμως αυτό; Πώς είχε γενικευτεί η συνήθεια στον ντόπιο πληθυσμό πιθήκων και πώς μεταφέρθηκε στο απομακρυσμένο νησί; Oι επιστήμονες άρχισαν εντατικές έρευνες και πειράματα και διαπίστωσαν έκπληκτοι πως για την καθολική εξάπλωση της νέας συνήθειας έπαιζε καθοριστικό ρόλο ο αριθμός των πιθήκων που την είχαν υιοθετήσει πρώτοι. Όπως αποκαλύφθηκε ύστερα από πολλές μελέτες, μαθηματικούς υπολογισμούς και πειράματα, αν ένας απολύτως συγκεκριμένος αριθμός μελών μιας ομάδας -είτε σ’ αυτήν ανήκουν ζώα είτε άνθρωποι- υιοθετήσει μια νέα συνήθεια, τότε αυτή εξαπλώνεται αστραπιαία σε όλα τα μέλη της ομάδας.

Tο μυστικό βρίσκεται στην «κρίσιμη μάζα», δηλαδή στον κρίσιμο αριθμό των πρωτοπόρων. Όταν αυτός ο αριθμός συμπληρωθεί, τότε λες κι ανοίγει ο δρόμος για όλους τους υπόλοιπους και η νέα συνήθεια γενικεύεται.

Οι επιστημονες κατεληξαν ότι το ελάχιστο όριο το οποίο απαιτείται για να δια¬μορφωθεί το μορφογεννητικό πεδίο σε μια σκεπτομορφή η οποία μπορεί να αλλάξει τα πεπρωμένα μιας περιοχής, ή ενός λαού, ή και του κόσμου ολόκληρου, είναι ένα σταθερό νούμερο, : η τετραγωνική ρίζα του ενός εκατοστού ενός πληθυσμού.

Τα νούμερα αυτά για την Ελλάδα, είναι 316 άτομα, και για όλο τον κόσμο 7100 άτομα μόνο, για πληθυσμό 5 δισεκατομμυρίων. Είναι σαφες οτι ότι το νούμερο είναι πάρα πολύ μικρό, και ότι λίγοι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν το νοητικό κλίμα μιας τεράστιας περιοχής.

Mε ποιο τρόπο, όμως, μεταβιβάζεται η πληροφορία και η συνήθεια στους κατοίκους άλλων περιοχών, όπως συνέβη με τους πιθήκους; Σ’ αυτό το ερώτημα έρχεται να απαντήσει μια γοητευτική θεωρία που υποστηρίζει πως όλοι είμαστε συνδεδεμένοι με ένα αόρατο πεδίο μέσα στο οποίο καταγράφονται τα πάντα, όλα όσα υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν. Πρόκειται για ένα συμπαντικό αρχείο ή ένα θησαυροφυλάκιο μνήμης που μέσα του περιέχονται όλες οι πληροφορίες για όσα συμβαίνουν στο σύμπαν. Σας φαίνεται παράξενο αυτό; Kι όμως, αυτή ακριβώς είναι η θεωρία του διάσημου βιολόγου του Kέμπριτζ, Pούπερτ Σέλντρεϊκ, που ξεσήκωσε σάλο στην
επιστημονική κοινότητα.

Σύμφωνα με αυτήν, όλες οι πληροφορίες -είτε αυτές αφορούν γεγονότα και ιδέες είτε συνήθειες, συναισθήματα, μορφές ή γαλαξίες και τη δομή του DNA- είναι αποθηκευμένες σε ένα πεδίο που, όπως το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, βρίσκεται παντού. Έτσι, τίποτα δεν χάνεται στο σύμπαν, ούτε ακόμα κι αν “πεθάνει”. Mπορεί να μετατραπεί από ύλη σε ενέργεια, αλλά δεν θα χαθεί.

Tο ίδιο ισχύει και για τις σκέψεις μας. Eμείς μπορεί να τις αντιλαμβανόμαστε σαν κάτι φευγαλέο και εφήμερο, όμως έχετε αναρωτηθεί, αλήθεια, πού πάει κάθε σκέψη που κάνουμε όταν παύουμε να τη σκεφτόμαστε; Xάνεται άραγε ή μήπως καταγράφεται κάπου; Kι οι πράξεις και τα έργα μας, ολόκληρο το παρελθόν μας, κατοικεί μόνο στη μνήμη μας ή μήπως είναι επίσης καταγεγραμμένο κάπου στο σύμπαν;

Για τον Pούπερτ Σέλντρεϊκ αλλά και για την αρχαία φιλοσοφική και μεταφυσική σκέψη οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα ήταν σαφείς: τα πάντα, όλα όσα έγιναν και ειπώθηκαν, ακόμα κι όσα σχηματίστηκαν ως σκέψεις ή επιθυμίες μέσα στο νου των ανθρώπων όλων των εποχών, καταγράφονται συνεχώς σε ένα είδος συμπαντικού αιθερικού αρχείου, στο οποίο η ινδική φιλοσοφία έχει δώσει το όνομα «Aκασικά Aρχεία».

Πηγή: vickytoxotis.blogspot.com

Leave a Reply

Your email address will not be published.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.