Μέρες! Μέρες με χαμόγελο από το πρωί: Ξυπνάς άνετα, θα μπορούσες να κοιμηθείς και λίγο παραπάνω αλλά δεν σε πειράζει. Έχεις χορτάσει ύπνο. Την επόμενη στιγμή έχεις φορέσει το παντελόνι σου, μπλούζα & έτοιμος για πλύσιμο. Στο δρόμο προς το σχολείο/σχολή/δουλειά είσαι χαμογελαστός ακόμα και αν βρέχει(!).
…Και κάπως έτσι η μέρα σου εκτυλίσσεται με “ουράνια τόξα” βγαλμένα ακόμα και μέσα από βάλτους.
ΜΕΡΕΣ: Αυτές οι μέρες είναι βαριές και συνήθως μεγάλες σε διάρκεια. Εκεί που νομίζεις οτι εντάξει, αρκετά είδες για μια μέρα… Χτυπάει για άλλη μια φορά το τηλέφωνο! Βλέπεις άλλο ένα τρακάρισμα σε απόσταση 500 μέτρων από το προηγούμενο! Η μια έκπληξη οδηγεί στην επόμενη. Όλες όμως στη ρίζα τους έχουν τον ανθρώπινο παράγοντα… Πιο συγκεκριμένα: τα επίπεδα νευρικότητας που επικρατούν στο περιβάλλον.
Η νευρικότητα συνώνυμη λέξη έχει το άγχος και εντέλει περιγράφει το πόσο άβολα νιώθει η ψυχή μας μέσα στο σώμα μας. Πολλοί πιστεύουν πως το άγχος που νιώθει ο καθένας είναι δικό του θέμα, είναι αλήθεια! Όχι όμως ολόκληρη… Όταν ο δίπλα μας είναι νευρικός, ακόμα και χωρίς να μας μιλήσει και απλώς συνυπάρχει στον χώρο, μας μεταδίδει ένα κύμα δυσφορίας. Κούρασης κοινώς. Φυσικά δεν μιλάω για ανθρώπους που ξέρουμε και έχουμε ταυτίσει στο μυαλό μας με στιγμιότυπα βαρεμάρας ή οποιουδήποτε άλλου “ξενέρωτου” συναισθήματος. Οι πιο ευαίσθητοι από τους παραλήπτες αντιλαμβάνονται και δυστυχώς ενστερνίζονται αυτά τα αρνητικά κύματα, τα πολλαπλασιάζουν μέσα τους και τα αναμεταδίδουν.
Τις περισσότερες μέρες είναι κάτι που δεν απασχολεί το μεγαλύτερο μερίδιο του πληθυσμού της πόλης “αθήνας”… Υπάρχουν όμως κάποιες άλλες μέρες που οι 7 στους 10 που θα συναντήσουμε θα είναι νευρικοί, ανήσυχοι, στεναχωρημένοι, απαθείς & άκαμπτοι. Με το να σκέφτονται πράγματα που τους κάνουν να νιώθουν άβολα, νομίζουν ότι βλέπουν με τα μάτια τους μια πραγματικότητα πολύ διαστρεβλωμένη από αυτή που βιώνει κάποιος άλλος. Αυτό δεν είναι παρά μια αυταπάτη. Είναι ένα παιχνίδι που συνήθως παίζει το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου. Εκείνο που σου υπαγορεύει να είσαι νόμιμος. Να θυμάσαι να υπακούς το πρόγραμμα και να δουλεύεις χωρίς να πηγαίνεις ούτε για κατούρημα! -Αληθινή Ιστορία! Πρώην συνάδελφός! Σηκώθηκε από την θέση του 9 ώρες μετά από την άφιξη του πήγε toilet και γύρισε να συνεχίσει την δουλειά! Η σκέψη αυτή που σε κάνει να νιώθεις άβολα και να το μεταδίδεις είναι κάτι που είτε είναι πηγάζει από μέσα σου, είτε προέρχεται από τους γύρω σου.
Υπάρχουν πολλές θεωρίες που λένε ότι το κράτος συμβάλει στον υπνωτισμό και στην νευρικότητα του λαού. Με έμμεσο ή άμεσο τρόπο μας κρατάνε φοβισμένους για να μην μπορούμε να διαμαρτηρηθούμε. Ή τελοσπάντων όταν το κάνουμε, να νομίζουμε οτι το κάνουμε… και οτι φυσικά, οι πράξεις των διαδηλωτών… ΌΛΩΝ (όπως αφήνουν τα μέσα μαζική ενημέρωσης να εννοηθεί), σκοτώνουν αθώους τραπεζικούς. Τους υφιστάμενους δηλαδή εκείνων που παρουσιάζονται ως πλέον γενναιόδωρα αφεντικά και παρέχουν προνομιακά ασφαλιστικά μέτρα για τα πιστά λαμπρά-ντορ τους.
Φυσικά αυτό δεν αφορά όλους τους τραπεζικούς ανεξαιρέτως. Επίσης να διευκρινίσω πως σε καμία περίπτωση δεν θέλω να θίξω κανέναν από το περιστατικό της 5ης Μαΐου που με βρήκε εντελώς σαστισμένο.
Μήπως ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε και να κοιτάξουμε μέσα μας; Να δούμε μια στιγμή τι πραγματικά είναι αυτό που ο καθένας θέλει για τον εαυτό του και φυσικά για τον οποιοδήποτε ζώντα οργανισμό πάνω σε αυτόν τον πλανήτη; Ας βάλει ο καθένας για ένα λεφτό στην άκρη τις διακρίσεις του στο τι μπορεί να κάνει, αλλά έστω και υποθετικά να συγκεντρωθεί στο τι θέλει να κάνει. Εκείνοι που αναρωτιούνται τι πρέπει να κάνει κάποιος που δεν ξέρει τι θέλει… Ας κάνουν 1 μικρό βήμα, προς μια σκέψη διάρκειας ενός κλάσματος του δευτερολέπτου.
Η εξέλιξη κρύβεται στο σκοτάδι. Δυστυχώς, ή ευτυχώς;