Είναι οξυμώρο τελικά. Να λες κάποιον κλέφτη και κατά μια έννοια να είσαι και εσύ. Κάθε φορά που φοβάσαι να αντιμετωπίσεις μια κατάσταση, φοβάσαι να την ίδια την ευτυχία. Την ίδια την πληρότητα. Την ευεξία και την ψυχική ηρεμία.
…Τι μπορεί να σκέφτηκε λοιπόν ο Σωκράτης όταν ήπιε το κώνιο;
Ήταν μια κίνηση στην οποία είχε απόλυτη πίστη. Ασχέτως που δεν μπορούσε επί της ουσίας να ξέρει αν θα πιάσει τόπο η πράξη της αυτοθυσίας… το έκανε.
‘Η Μήπως ακριβώς επειδή επί της ουσίας ήξερε, θέλησε να ακολουθήσει το μονοπάτι του εαυτού του και κατά επέκταση της ψυχής της γης;
Η ζωή μας έχει πολλά μαθήματα. Όλα για να φτάσουν τελικά στην ψυχή μας και να της κάνουν μίνι-ηλεκτροσόκ. “Εϊ, ξύπνα! Σύνελθε! Κοίτα μέσα σου!”
Κάθε φορά που αρνιόμαστε να υπακούσουμε στα θελήματα της ψυχής μας τότε γινόμαστε κλέφτες. Κλέφτες της μοίρας. Διαφθείρουμε την ροή των πραγμάτων βάση των φοβιών μας. Ώσπου φυσικά μια μέρα πάλι, να χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε τον ίδιο δαίμονα.
Το καλό είναι ότι στην δεύτερη, άντε τρίτη φάση μάλλον θα νικήσουμε. Θα αντιμετωπίσουμε τον αυστηρό μας εργοδότη πρόσωπο με πρόσωπο. Γιατί όμως να μην το είχαμε κάνει μια ώρα αρχίτερα;
Είμαι ενάντια στην πίεση. Κάποιοι άνθρωποι θα καταλάβουν αυτό που λέω όταν θα είναι έτοιμοι να δεχθούν την εσωτερική τους φωνή. Εκείνη της συνείδησης:
[
Συνείδηση είναι η κατάσταση που υποδηλώνει το επίπεδο εγρηγόρσεως του ατόμου. Πιο αναλυτικά, συνείδηση είναι η κατάσταση εκείνη του οργανισμού που επιτρέπει στο άτομο να αναπτύξει τις λειτουργίες που είναι απαραίτητες ώστε να γνωρίζει το περιβάλλον του, τα συμβαίνοντα γύρω του και μέσα στον ίδιο του τον εαυτό.
Φυσιολογικές Διακυμάνσεις
Το επίπεδο συνειδήσεως του φυσιολογικού ατόμου διακυμαίνεται αναγκαστικά για λόγους βιολογικής ομοιοστάσεως από την πλήρη εγρήγορση, μέχρι τον βαθύ ύπνο. Ανάμεσα στις δύο αυτές καταστάσεις, τοποθετούνται άλλες δύο -επίσης φυσιολογικές- καταστάσεις συνειδήσεως, η ονειροπόληση και η υπναγωγική κατάσταση
Ονειροπόληση
Η ονειροπόληση είναι η κατάσταση της συνειδήσεως κατά την οποία το άτομο κυριαρχείται από σκέψεις που, όπως και στα όνειρα, είναι χωρίς λογική και δεν καθορίζονται από τα τρέχοντα δεδομένα της αντικειμενικής πραγματικότητας και εξαρτώνται κυρίως από τη συναισθηματική κατάσταση του ατόμου. Βασικό χαρακτηριστικό της φυσιολογικής ονειροπολήσεως είναι ότι δεν καταργεί την συνείδηση του έξω κόσμου, αλλ’ απλώς την μειώνει. Ο γνωστός ψυχίατρος και ερευνητκής Καρλ Γιουνγκ θεωρούσε ότι στη συνείδηση εγρήγορσης διατηρούνται στοιχεία της ονειρικής κατάστασης. Αυτό σημαίνει ότι ταυτόχρονα με την κατάσταση της εγρήγορσης, χωρίς να έχουμε πλήρη αντίληψη του γεγονότος, συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε υπό τη μορφή παράλληλης ονειροπόλησης και φαντασιώσεων, οι οποίες δεν είναι παρά όνειρα τα οποία “βλέπουμε” στον ξύπνιο μας.
]
Ο εαυτός μας.
Οι άνθρωποι… Ήρθαμε σε αυτόν τον πλανήτη ως μονοκύταροι οργανισμοί. Έχουμε φτάσει πλέον να έχουμε στο σώμα μας πάνω από 2 εκ κύταρα. Κύταρα τα οποία επικοινωνούν το ένα με το άλλο ουτως ώστε να μπορούμε να πραγματοποιήσουμε την οποιάδηποτε κίνηση, πράξη, ομιλία και σκέψη. Είμαστε ένας ζωντανός οργανισμός που επιρεάζεται άμεσα από το περιβάλλον. Είναι το περιβάλλον μας αυτό που θέλουμε; Όλη αυτή η τεχνιτούρα, όλο αυτό matrix δεδομένων που σκοπό έχουν να μας κοιμιζουν ολοένα και περισσότερο, είναι αυτό που πραγματικά επιθυμούμε; Εγώ σίγουρα όχι. Είμαι και εγώ ένας κλέφτης όμως. Ελπίζω όχι για πολύ ακόμα.
Το ακόλουθο κείμενο το δανείζομαι από το Filosofia.gr Αναρτήθηκε τον Αύγουστο του 2004 από τον χρήστη pol.
Περί της δημιουργικής ικανότητας
Η απώλεια της δημιουργικής ικανότητας είναι πηγή δυστυχίας. Ίσως δε, και η πρώτη αιτία αλλοτρίωσης του ανθρώπου από τον εαυτό του και τον συνάνθρωπο. Η δημιουργική ικανότητα είναι φυσική της ψυχής κίνηση, υπάρχει ως ορμέμφυτο στον ψυχισμό του ανθρώπου, και οφείλει να καλλιεργεί αυτήν και θεραπεύει. Ακόμη και η ανάγκη της Παιδείας, όρος που με περρίσια ευκολία χρησιμοποιείτε από πλείστους κύκλους ως αίτημα του σύγχρονου κόσμου, βασίζεται στην δημιουργική ικανότητα και θεραπεύει αυτήν στο κέντρο της. Εξάλλου Παιδεία αυτό σημαίνει, την δημιουργία κατά το δοκούν των εσωτερικών μας εφέσεων και γενικά την διαμόρφωση της ψυχοπνευματικής μας υπόστασης. Δημιουργούμε, με άλλο λόγο, το είναι μας και τον χαρακτήρα μας.
Ο πολιτισμός, και όλοι στο παρελθόν, δια της δημιουργικής ικανότητας πραγματεύονταν. Ας δούμε για παράδειγμα τη γλώσσα. Η γλώσσα που χρησιμοποιούμε δεν είναι άλλο παρά η σύνθεση ήχων τους οποίους μπορούμε και παράγουμε με το στόμα και τα μέρη του, με τη γλώσσα, δηλαδή, τα χείλη και λοιπά. Οι λέξεις που χρησιμοποιούμε εάν προσέξετε δεν είναι τίποτε άλλο παρά σύνθεση ήχων. Και η σύνθεση αυτή των ήχων, δια της δημιουργικής ικανότητας του ανθρώπου, φυσικά κάτω από τις ανάλογες που του παρουσιάστηκαν ανάγκες, πραγματεύθηκε και υλοποιήθηκε. Κατόπιν έκανε τους ήχους σύμβολα (γράμματα) για να εξυπηρετήσει το γραπτό λόγο και γενικά την εκμάθηση της γλώσσας, στην οποία βέβαια προς σωστή χρήση έθεσε όρους και κανόνες κάτι που διακρίνουμε στη γραμματική της διάσταση. Αυτά πάντοτε δια της δημιουργικής ικανότητας η οποία εάν απουσίαζε ως ανθρώπινο χαρακτηριστικό, μεταξύ άλλων, ο άνθρωπος δεν θα διέφερε από τα υπόλοιπα βιολογικά όντα τα οποία εξαντλούν το χρόνο ζωής στη συντήρηση και αναπαραγωγή.
Οι φιλόσοφοι και οι ποιητές διακατέχονται από μία αυξημένη ανάγκη έκφρασης της δημιουργικής ικανότητας. Το ίδιο ισχύει και για τους θιασώτες των καλών, λεγόμενων, τεχνών. Όμως γενικά θα πρέπει ο καθένας να “καλλιεργεί” είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο την εσωτερική αυτήν δυνατότητα, της δημιουργικής ικανότητας δηλαδή, είτε δια του επαγγέλματός του είτε κατά τον ελεύθερο χρόνο του, και φυσικά βέβαια στο μέτρο του δυνατού. Οι ευτυχέστεροι όλων πάντως, είναι εκείνοι που συνδίασαν επαγγελματικά την πηγαία αυτή δύναμη της δημιουργικής ικανότητας. Οπωσδήποτε κινούνται σε πλαίσια όχι υποκαταστατικά εν σχέση, με όσους κρατούν κάποιο επάγγελμα το οποίο για βιοποριστικούς λόγους ασκούν και δεν έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν.
Είναι λοιπόν η απώλεια, ή έστω, η έλλειψη πρακτικής έκφρασης της δημιουργικής ικανότητας, πηγή δυστυχίας.
Αυτά προς το παρόν. Τα υπόλοιπα είτε μέσα σας, είτε στο επόμενο επεισόδιο του under-the-ground